CONTACT | FACEBOOK | RADIO | ZOEKEN

MICK KOLASSA – THEY CALL ME UNCLE MICK!

Artiest info

Website

label: Endless Blues Records
info: Frank Roszak Productions

“Mick Kolassa once again returned to his acoustic roots…”

Mick Kolassa aka Michissippi Mick -hij maakte nog deel uit van de Board of Directors van de Memphis Blues Foundation- is al meer dan 50 jaar lang muzikant en “hardcore” blues liefhebber. Na jaren van songwriting besloot Kolassa in 2014 om zijn debuutalbum ‘Mischissippi Mick’ op te nemen, waarvoor hij zijn vriend Jeff Jensen vroeg als producer. In 2016 zat hij in de Ardent Studio’s in Memphis voor zijn derde studio album ‘Taylor Made Blues’, dat hij opnieuw met Jeff Jensen als producer / gitarist opnam. Hij kon toen rekenen op meerdere top muzikanten als Bill Ruffino (bas), James Cunningham (drums), Chris Stephenson (piano, orgel), Eric Hughes (harmonica), Victor Wainwright (piano), Colin John (lap steel), Castro Coleman aka Mr. Sipp, the Mississippi Blues Child (gitaar) en backing zangeressen Deb Landott, Reba Russell & Tullie Brae. In 2017 nam Kolassa al zijn vijfde album ‘Double Standards’ op, een album met duetten met Sugaray Rayford, Annika Chambers, Victor Wainwright, Tas Cru, Eric Hughes, Gracie Curran, Tullie Brae en anderen.

‘I’m Just Getting Started!’ is Kolassa’s 11de album, dat dit jaar eerder dit jaar in juni verscheen en waarvan hij zegt: “Ik begin maar pas gestart en, wat een start!”. Typisch voor Mick Kolassa zoekt hij ook nu weer zijn weg, zwervend doorheen "Free-Range Blues". Met ‘They Call Me Uncle Mick!’ keerde Kolassa recent wederom met producer Jeff Jensen terug naar zijn akoestische roots. Op geen enkel nummer werden versterkte instrumenten gebruikt. Kolassa opent met Bo Carter's populaire meezinger uit 1931 “My Pencil Won't Write No More”. Mick laat hier iedereen al meteen weten dat dit album over plezier gaat! Het tweede nummer is een remake van Mick’s titelnummer van het 2021-album, “Wasted Youth”. Op deze akoestische versie is de enige echte sfeermaker Bobby Rush op mondharmonica te horen en Brad Webb op slide gitaar. Dan volgt het geweldige “Daddy's Little Pumpkin” van John Prine en Mick's “Used to Be” met de geweldige Doug McLeod op gitaar. Hank William's “I'm So Lonesome I Could Cry” krijgt een aparte, typische Kolassa blues update. Doug McLeod speelde ook al op Mick’s originele “My Woman She's So Mean” mee, een song over een zeer verontruste dame. Dan krijgt Mick op “Woodstock” het gezelschap van de enige echte Watermelon Slim op harmonica. Het werd een zeer bluesy versie van Joni Mitchell’s nummer, dat ze vaak samen hebben gespeeld. Op “Why” stelt Mick de kritische vraag aan een al te kieskeurige vriend. De oude standaard van McHugh & Fields “Sunny Side of the Street” verlicht daarna de sfeer en krijgt een verlengde met Mick's nummer “Bless His Heart” dat is opgebouwd rond de klassieke zuidelijke sfeer. Het album sluit af met Mick's hommage aan kaas, “The Cheese Song”. Hier hing Chris Goll de gitaar om voor de slide delen.

“'They Call Me Uncle Mick' by Mick Kolassa & friends, is a successful mix of originals and classics…” (ESC for Rootstime)

Eric Schuurmans

‘THEY CALL ME UNCLE MICK!’: Tracklist: 01. My Pencil Won't Write No More [Bo Carter] - 02. Wasted Youth – 03. Daddy's Little Pumpkin [John Prine] - 04. Used to Be - 05. I'm So Lonesome I Could Cry [Hank William] - 06. My Woman She's So Mean - 07. Woodstock [Joni Mitchell] - 08. Why - 09. Sunny Side of the Street [McHugh & Fields] - 10. Bless His Heart - 11. The Cheese Song | Music/Lyrics by: Kolassa, or as [noted] | Produced by: Jeff Jensen & Dexter Allen | Credits: Mick Kolassa: vocs, guitar, percussion / Jeff Jensen: guitar, percussion / Tom Leonardo: drums / Carl Caspersen: bass / Rick Steff: piano / Eric Hughes: harmonica (1,3,6,8,10) / Alice Hasan: violin / Doug McLeod: guitar (4,6) / Watermelon Slim: vocs, harmonica (7) / Chris Gill: slide guitar (11) / Brad Webb: slide guitar (2,7) / John Whittemore: vibraphone (9) / Bobby Rush: harmonica (2) /